Μέσα σ’ έναν κόσμο ταραγμένο, ανταγωνιστικό όπου η επιβολή του δικαίου της πυγμής, η οικονομική ανισότητα, η γενικευμένη οικονομική και ηθική κρίση, η μαζοποίηση, η αλλοτρίωση του ανθρώπου και η απώλεια της εθνικής του ταυτότητος είναι χαρακτηριστικά της σύγχρονης εποχής μας, το survivor – επιβίωση θα πρέπει να είναι το αντικείμενο ορισμού και επαναπροσδιορισμού της ζωής μας.  

Μέσα σε μία συγχισμένη  από κακές εξουσίες  τοπική  αυτοδιοίκηση όπου ο καθένας μέχρι τώρα έλεγε αυτό που νόμιζε και ήθελε να πει, τώρα πλέον ο καθένας μέσα σ’ αυτήν την ζούγκλα που ζούμε και υπάρχουμε βλέπει και αυτό που θα ήθελε να δει. Και αναφέρομαι στο άρθρο του δήμου Ρόδου που δημοσιεύτηκε στη Ροδιακή εφημερίδα, την Κυριακή 18 Ιουνίου του 2017, σελ.

Ένα από τα πιο σημαντικά κινήματα των τελευταίων δεκαετιών και κυρίως των τελευταίων εφτά χρόνων οικονομικής δυσπραγίας  για τη χώρα μας είναι η εθελοντική προσφορά προς το κοινωνικό σύνολο από χιλιάδες πολίτες, οργανισμούς και κυβερνητικούς παράγοντες κε στόχο να απαλύνουν τον ανθρώπινο πόνο και να δημιουργήσουν μία κοινωνία καλύτερη.

Μέσα σ’ αυτήν την άθλια πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κρίση, αλλά προπάντων μέσα σ’ αυτήν την ηθική κατάπτωση που βιώνει ο κόσμος ολόκληρος όπως και η Ελλάδα, πρέπει να αναθεωρήσουμε το ρόλο των πνευματικών ανθρώπων. Ο άνθρωπος βιώνει σήμερα την πλήρη εγκατάλειψη σε όλα τα επίπεδα δομών, οργάνωσης, φορέων και θεσμών.

Πόσες φορές! Πόσες φορές τα μαύρα σύννεφα της λύπης σκοτείνιασαν την πατρίδα μας; Πόσες φορές το πρόσωπό μας σκυθρωπό αντικρίζει την ιστορία απέναντί του και νιώθουμε τόσο μικροί, τόσο τιποτένιοι και τόσο ελεεινοί μπροστά στη μεγαλοσύνη της εποποιίας της 28ης Οκτωβρίου του 1940! Και νιώθουμε πραγματικά τιποτένιοι και φέτος τουλάχιστον αυτοί που έχουν ακόμα συνείδηση!

Μέσα σε αυτήν την άθλια πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική κρίση, αλλά προπάντων μέσα σε αυτήν την ηθική κατάπτωση, ο Έλληνας βιώνει την πλήρη εγκατάλειψη σε όλα τα επίπεδα δομών, οργάνωσης, φορέων, θεσμών, αλλά και ανθρώπων που ακολουθούν ακριβώς μαζοποιημένα μία γραμμή της πλήρους αποχαύνωσης του Έλληνα με υποσχέσεις και διαβεβαιώσεις άκαιρες και άκυρες, προσπαθώντας έτσι να διατηρη

Μέσα σε αυτήν την πολυπολιτισμική κρίση, σε όλη αυτήν την άναρθρη κραυγή χωρίς νόημα ιδεών, συζητήσεων, αναλύσεων επί αναλύσεων της κρίσης στην Ελλάδα, αλλά και σε όλον τον κόσμο, μετά τεΐου και λεμονιού, κρατώντας πάντα το σαβουάρ βιρβ τα υψηλά πρόσωπα της πολιτικής και εκκλησιαστικής εξουσίας, χρησιμοποιώντας πάντα μία ομογενοποιημένη κουλτουριάρικη και σοφιστική ξύλινη γλώσσα, όλοι αυτοί λοι

Στο σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα ο Απόστολος Παύλος υμνεί την αγάπη. Αυτός ο θησαυρός που πρέπει να ενδιαφέρει τον άνθρωπο κι όμως παραμελείται διότι, πρωταρχική θέση στη ζωή του έχει το χρήμα.

Βλέποντας τα γεγονότα καταιγιστικά να μας κυκλώνουν, διαπιστώνουμε πως αυτή η κρίση που μαστίζει την Ελλάδα είναι πρωτοφανής.

Η σημερινή μας ευαγγελική περικοπή δεύτερη κατά σειρά από την αρχή του τριωδίου στηλιτεύει ένα από τα βασικά αμαρτήματα που μας οδηγούν μακριά του Θεού την ασωτία.

Η Δέσποινα του κόσμου.