Θα σας μιλήσω μέσα από την καρδιά μου ως ιερέας της Ενορίας των Αγίων Αποστόλων Ρόδου, αλλά και ως κάτοικος αυτής της συνοικίας εδώ και εικοσιπέντε χρόνια , για να καταθέσω μέσα από γεγονότα και να γίνει γνωστό σε όλους τη δυσκολία του έργου που ανέλαβαν οι άνθρωποι της ερανικής επιτροπής της Εκκλησίας ώστε να μπορούμε να μιλάμε σήμερα για την Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.

Βρισκόμαστε είκοσι χρόνια πριν στη νεοσύστατη τότε συνοικία των Αγίων Αποστόλων, ή της Μέγγαβλης όπως λεγόταν η περιοχή πριν χτιστεί η Εκκλησία μας. Σπίτια ατελείωτα που οι περισσότεροι από εμάς μπήκαμε μέσα έτσι όπως τα βρήκαμε. Ερημιά γύρω μας , πού μαγαζιά ; Πού φαρμακείο; Πού σχολείο και νοσοκομείο όπως υπάρχουν σήμερα ; Τίποτα δεν υπήρχε, ακόμα και οι στύλοι της ΔΕΗ στους δρόμους. Αναγκαζόμασταν να μπαίνουμε στα σπίτια μας στις 4 η ώρα το Χειμώνα από το φόβο μας. Γύρω μας υπήρχε με λίγα λόγια ένας τόπος φάντασμα , που οι λιγοστοί άνθρωποι που βρεθήκαμε εκεί δώσαμε ζωή σε εκείνο τον τόπο.

Η θέρμη για επιβίωση ήταν τόσο μεγάλη από τον κόσμο που βρέθηκε ξαφνικά έξω από τα νερά του , προσπαθώντας να επιβιώσει στα νέα δεδομένα. Μπορεί ο κόσμος αυτός να ήταν και να παραμένει φτωχός στη συνείδηση του ροδιακού λαού, όμως υπήρξε και συνεχίζει να υπάρχει ο πλούτος ο θρησκευτικός στην απλή καρδιά του.

Από την πρώτη στιγμή αναζητήσαμε κατάλυμα για να μπορούμε να λατρεύουμε τον ένα και τριαδικό μας Θεό. Πού όμως; Με σπίτια ατελείωτα ήταν δυνατό να σκεφτόμασταν και Εκκλησία; Κι όμως με μια σκέψη και μία καρδιά αυτό όλοι σκεφτήκαμε και αυτό έγινε αίτημα μας προς την Ιερά Μητρόπολη Ρόδου και μιλάμε για το 1988.

Η δυσκολία και η στέρηση φέρνει τον άνθρωπο πιο κοντά στο δημιουργό του και τον οπλίζει με θάρρος και δύναμη . Αλήθεια πόση δύναμη είχαμε; «Χαίρετε εν Κυρίω» μας λέει ο Απόστολος Παύλος και τη χαρά αυτή την έχουμε πάντοτε. Αυτή τη χαρά και την επιθυμία μας για δημιουργία Εκκλησίας τη διέκρινε η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΡΟΔΟΥ με τον τότε Μητροπολίτη Ρόδου κ.κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟ. Ποιος όμως θα μπορούσε να σηκώσει αυτή τη χαρά για δημιουργία Ιερού Ναού ;

Ποιος άλλος από τον Πατέρα ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΣΟΥΡΝΑ. Αυτόν διαλέγει η ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ και τον στέλνει ως ιερέα στην περιοχή μας. Αυτόν τον ιερέα τον στελεχώνει με ικανά μέλη της συνοικίας μας ως ερανική επιτροπή για το μάζεμα χρημάτων και τη δημιουργία Ιερού Ναού. Μέλη που η πίστη και η αγάπη τους γι αυτό το έργο , θα τους οδηγούσε σε λίγα χρόνια όχι μόνο στη θεμελίωση αλλά και στην αποπεράτωση του όλου έργου. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι άλλοι από τον κ. ΙΩΑΝΝΗ ΤΣΕΡΚΗ , κ. ΓΕΩΡΓΙΟ ΖΩΓΡΑΦΙΔΗ , κ. ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΣΩΤΗΡΑΚΗ, κ. ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΖΑΝΑΚΗ , κ. ΚΥΡΙΑΚΗ ΕΛΕΝΑ, κ. ΜΑΡΙΑ ΧΑΤΖΗΔΗΜΗΤΡΙΟΥ , καθώς και τους αείμνηστους ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΛΥΧΝΟ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ ΣΩΤΗΡΑΚΗ. Έτσι ξεκινήσαμε δειλά δειλά με έναν ιερέα που ψάχνει και βρίσκει χώρο , να στεγάσει την πίστη μας. Και τη στεγάζει στο σημερινό καφενείο της περιοχής μας.

Για πότε στήθηκε με απλά μέσα το Ιερό και η Αγία Τράπεζα; Θεέ μου τι ΑΓΑΠΗ ! Κάθε γυναίκα φρόντισε να φέρει εικόνα από το σπίτι της, λουλούδια από τη γλάστρα της , θυμίαμα από το θυμιατό της , πίστη από την καρδιά της. Αυτά έφτανα.

Έτσι αρχίσαμε και έτσι συνεχίσαμε , ακόμη και όταν μας έκαψαν αυτό που με τόσο κόπο χτίζαμε. Κι όμως συνεχίσαμε μέσα από τη φωτιά που έβαλαν στην Εκκλησιά της Πίστης μας , εμείς βγήκαμε πιο δυνατοί. Την ξαναφτιάξαμε και συνεχίσαμε να μαζεύουμε χρήματα για την κατασκευή του Ιερού Ναού μας. Το έργο δεν άργησε να θεμελιωθεί στο πιο ψηλό σημείο της συνοικίας μας. Θεμελιώθηκε από τον τότε Μητροπολίτη Ρόδου κ.κ. ΑΠΟΣΤΟΛΟ και ονομάστηκε ο Ιερός Ναός προς τιμή του, ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ , για τη μεγάλη μέριμνα που έδειξε.

Πράγματι μέσα σε τρία χρόνια ο Ιερός Ναός στήθηκε μέσα από εράνους στην πόλη της Ρόδου και στα χωριά. Κι εμείς Δεκέμβριος του 1991 μπήκαμε μέσα. Οι έρανοι συνεχίστηκαν , τα προβλήματα πάρα πολλά , μα η πίστη προς το Θεό μεγαλύτερη . Δεν ήταν όλα ρόδινα όσο φαίνονται, υπήρξαν μεταξύ των μελών της επιτροπής δυσκολίες και προστριβές μεταξύ τους, όμως ήξεραν να τις ξεπερνούν με τη βοήθεια της πίστης και την εμπειρία του άξιου ιερέα τους πατέρα ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΟΥΣΟΥΡΝΑ.

Και επειδή σε κάποιους από τους εράνους συμμετείχα κι εγώ ως λαϊκός τότε θέλω να σας καταθέσω , πόση φροντίδα και μέριμνα έδειχνε για να μην κουραστούν τα μέλη της αγαπημένης του επιτροπής. Όλο το έργο του εράνου ξεκινούσε κάθε φορά με χαρά και τελείωνε με αγαλλίαση. Φρόντιζε πάντα με το γέλιο και το αστείο να μας ενδυναμώνει και να μας στρέφει προς το σκοπό μας. Ακόμη αντηχούν στα αυτιά μου τα λόγια του «Παιδιά μου πεινάτε; Να φάγομεν». Και τότε ανάλογα με το φόρτο εργασίας του εράνου , πηγαίναμε για φαγητό ή σε καφενεία ή σε σπίτια , που μας οδηγούσε ο ίδιος για να πάρουμε δυνάμεις. Τέτοια αγάπη όχι μόνο στο έργο του αλλά και στους ανθρώπους που συμμετείχαν σε αυτό. Πόσες φορές λόγω εντάσεως του εράνου δεν κουβαλούσε πρόσφορα και άρτους από το σπίτι του, μόνο και μόνο για να μη μείνει νηστική η αγαπημένη του επιτροπή .

Σε ευχαριστούμε όλοι εμείς οι ενορίτες των Αγίων Αποστόλων πατέρα ΓΕΩΡΓΙΕ , για το μεγάλο σου έργο μα ιδιαίτερα εγώ προσωπικά που είχα την τύχη να τον γνωρίσω στα χρόνια της εφηβείας μου.

Να γνωρίσω εκείνον τον ακούραστο και αγέρωχο εργάτη του ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ.

Δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ και στον πατέρα ΕΜΑΝΟΥΗΛ ΠΟΚΙΑ που ανέλαβε το έργο του Ιερού Ναού μετά τον πατέρα ΓΕΩΡΓΙΟ ΚΟΥΣΟΥΡΝΑ και συνέχισε όσο μπορούσε την ολοκλήρωση του. Ευχαριστώ το Θεό εγώ ο ανάξιος πατέρας ΠΑΙΣΙΟΣ ΦΑΡΜΑΚΙΔΗΣ που με αξίωσε να βρεθώ σε τούτο τον Ιερό Ναό των Αγίων Αποστόλων και ως ιερέας πλέον να προσπαθήσω να φανώ αντάξιος της Αποστολής μου. Ας γίνουμε μιμητές όλων αυτών των ανθρώπων που θεμελίωσαν μία ολόκληρη Εκκλησία και ας προχωρήσουμε στην αιωνιότητα με την ελπίδα , του μεγάλου βραβείου της «Άνω κλήσεως».

Μέσα στην αιωνιότητα πάντα θα πορευόμαστε ως ενορία των Αγίων Αποστόλων Ρόδου σε καράβι ξύλινο, φτωχικό, μικρό και ταπεινό, όμως ελπιδοφόρο με καπετάνιο στο τιμόνι τον Χριστό. Κύματά μας όλες οι μπόρες και οι τρικυμίες που μπορούν να μας φέρουν κακόβουλοι και κακοπροέραιτοι άνθρωποι. Άνθρωποι και καταστάσεις που μας κάνουν να έχουμε ένα δύσκολο και τρικυμιώδες ταξίδι, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι έτσι μας κάνουν καλύτεροι ναύτες!!!