28η Οκτωβρίου 1940. Μεσάνυχτα κι ο πρωθυπουργός, Ιωάννης Μεταξάς, αρνείται να παραδώσει την Ελλάδα στη ματαιοδοξία και απειλή του ιταλικού φασισμού. Είναι ημέρα που θα ξημέρωνε με ήρωες πολιτικούς, στρατιωτικούς, απλούς φαντάρους, άνδρες και γυναίκες. Ήρωες στα πρότυπα των ηρώων της φυλής μας. Έτσι μια γενιά αγωνιστών αναδεικνύεται στο μισοσκότεινο δωμάτιο του Έλληνα πρωθυπουργού, εκεί που το ΌΧΙ έγινε ορόσημο για τη συνέχεια ολόκληρου του Ελληνισμού. Εκεί όπου ηγεσία και λαός ενώθηκαν μπροστά στα νάματα της φυλής μας. Εκεί όπου η Ελληνική ψυχή ξαναζούσε το μολών λαβέ του Λεωνίδα, το ΌΧΙ του τελευταίου αυτοκράτορα της Πόλης μπροστά στο Μωάμεθ τον πορθητή, εκεί όπου ζωντάνευε ξανά το ΌΧΙ των ταλαιπωρημένων και ξυπόλητων Ελλήνων στα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Γι’ αυτό όταν ξημέρωσε εκείνη η μέρα κανείς δεν τρόμαξε, κανείς δε δείλιασε, κανείς δεν έκανε δεύτερη σκέψη υποχώρησης και εγκατάλειψης, το αντίθετο μάλιστα, ξεφάντωσαν και ξεχύθηκαν στους δρόμους χαρούμενοι σα να πήγαιναν σε πανηγύρι κι όχι στο μέτωπο εκεί ψηλά για να αφήσουν τα κόκκαλα και την ψυχή τους. Κι αυτό διότι είχε συμπορευθεί το θέλω της Ελληνικής πολιτικής ηγεσίας εκείνης της εποχής με το θέλω του απλού Ελληνικού λαού. Και πράγματι ήταν ένα θέλω στη ζωή και στη συνέχεια αυτού του τόπου, ένα θέλω να ζήσει εκτός της νέας εποχής που ετοίμαζε η ναζιστική παραφροσύνη. Ένα θέλω: «αν ζήσω να μπορώ να στέκομαι απέναντι στο παιδί, τη γυναίκα, τη μητέρα μου χωρίς να ντρέπομαι ως δοσίλογος και άπατρις». Ήταν το θέλω λαού και ηγεσίας στο να ατενίζουν με υπερηφάνεια την ιστορία τους ως Έλληνες. Ένα θέλω που πρώτα βγήκε από το στόμα ενός ήρωα πολιτικού ηγέτη, του Ιωάννη Μεταξά, για να αφυπνίσει οδηγώντας στα χνάρια του ολόκληρο τον Ελληνικό λαό. Ένα θέλω που ενέπνευσε όλη εκείνη τη γενιά, μια γενιά που στάθηκε όρθια, υψώθηκε ως γίγαντας και σήκωσε στους ώμους της όλους τους λαούς της Ευρώπης. Έτσι έδωσε ελπίδα στους Έλληνες, έδωσε λύση για αντίσταση, έδωσε όραμα για μια ελεύθερη και δημοκρατική Ευρώπη. Αυτό το ΌΧΙ ήταν των ηρώων, εκείνων που δεν πέρασαν από την ιστορία ηττημένοι, εγκλωβισμένοι στα μικρόψυχα συμφέροντα εξουσίας τους και δεν αποκαθηλώθηκαν ως προδότες και δοσίλογοι. Γι’ αυτό και θα είναι πάντα νικητές αυτοί που δεν άφησαν την Ελλάδα ουραγό της ναζιστικής και παρανοϊκής λογικής, αλλά αντίθετα αντιτάχθηκαν αυτοί οι μικροί Έλληνες στη ναζιστική θηριωδία και μπόρεσαν να εμποδίσουν μια ολόκληρη γερμανική αυτοκρατορία να προχωρήσει στα ύπουλα σχέδια της.
Αυτοί όμως ήταν ήρωες!!!
Σήμερα τι γίνεται; Σήμερα υπάρχουν ήρωες ή υπάρχουν άνθρωποι που ευτελίζουν και υβρίζουν μέσα από τις πράξεις τους κάθε πολτικό αξίωμα συμμετέχοντας σ’ αυτό; Υπάρχει άραγε σήμερα ηγεσία να στηρίξει αυτόν τον ίδιο το λαό που ζει και αναπνέει σ’ αυτήν την ευλογημένη χώρα; ΌΧΙ! Μέχρι τώρα αυτό φαίνεται, ότι δυστυχώς δεν υπάρχει!
Εβδομήντα επτά χρόνια πέρασαν από τη μοναδική εκείνη μέρα της 28ης Οικτωβρίου του 1940 και κανείς απ’ όλους αυτούς τους μικρούς αρουραίους της πολιτικής σήμερα δεν μπορεί να σταθεί στη θωριά και τη σκιά όλων εκείνων των ηρώων του 1940. Ίσως να φαίνεται ισοπεδωτικό όλο αυτό, όμως αυτή είναι η αλήθεια και την αισθανόμαστε όλοι εμείς που ζούμε αυτή την εποχή και κυρίως η νεότητα που έχει χάσει την πυξίδα και τον προσανατολισμό της.
Υπάρχει μόνο η υποτέλεια στα σχέδια της νέας παγκοσμιοποιημένης εποχής, εκεί που ο Έλληνας χάνει καθετί ιστορικό, πολτιστικό, θρησκευτικό ιδεώδες και χάνεται περιπλανώμενος σε μια Ευρώπη χωρίς αξίες και ιδανικά μα προπάντων χωρίς Θεό. Μετέτρεψαν όλοι αυτοί οι νάνοι και αρουραίοι της πολτικής την Ελληνική γη σε τόπο λιτότητας, πείνας και δυστυχίας, αφού φρόντισαν καθένας από εμάς να νοιάζεται μόνο για το τι έχει η τσέπη του κι όχι η καρδιά του. Αφού αφαίρεσαν από τη φαρέτρα της Ελληνικής ψυχής καθετί Ελληνικό και Χριστιανικό, απομάκρυναν σιγά σιγά τον Έλληνα από την ίδια του την παράδοση και ιδιοσυγκρασία σ’ έναν άκρατο και φθηνό υλισμό. Πού είναι, λοιπόν, σήμερα οι άρχοντες ηγέτες όλων των βαθμίδων σ’ όλη την Ελλάδα; Υπάρχει κανείς από αυτούς για να ξυπνήσει την σπίθα της λευτεριάς και το αδούλωτο φρόνημα των Ελλήνων; Μικροί όλοι τους μοιάζουν συμβιβασμένοι με την εξουσία και τις καρέκλες και ως πιόνια πλέον της νέας παγκόσμιας τάξης είναι ικανοί να πουλήσουν οτιδήποτε μέσα από την ψυχή τους με αντάλλαγμα λίγο χρόνο ακόμη εξουσίας. Ως αρουραίοι λοιπόν κρύβονται και εμφανίζονται την τελευταία στιγμή να φάνε, να λερώσουν, να φύγουν και να ξαναμπούν στη φωλιά τους φοβούμενοι τη φάκα εκείνη που κάποια στιγμή θα τους πιάσει. Διότι το ΌΧΙ ανήκει στην Ελληνική φυλή και αλίμονο αν βρεθεί κάποιος και τολμήσει να το φωνάξει!
Πρέπει να είμαστε έτοιμοι για όλα, διότι δεν υπάρχει θέση πλέον σε τρυφερές ψυχές ούτε το ιδεώδες ιδανικό των αδυνάτων. Αν θέλουμε να παραμέινουμε Ελλάδα κοντά στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας, πρέπει πλέον κλήρος και λαός ν’ αναλάβουν τις ευθύνες τους και με υψηλό φρόμημα της αποστολής τους να αντιταχθούν στη νέα εποχή των αρουραίων. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούμε να ατενίζουμε και να τιμούμε με υπερηφάνεια τους αληθινούς ήρωες της ιστορίας μας για να μπορούμε να καταθέτουμε με ψυχή και με καρδιά στεφάνι ειλικρινούς τιμής στους ήρωες της πατρίδας μας συναισθανόμενοι το βαρύ χρέος απέναντί τους. Για να μπορούμε τέλος ακόμη και με τον κίνδυνο της ζωής μας να μπορούμε να υπερασπιστούμε αυτόν το δύσμοιρο τόπο, ομοιάζοντας με τους αληθινούς ήρωες της πατρίδας μας κι όχι με βρώμικους και δοσίλογους αρουραίους!