Πέτρος ο Πρωτόθρονος
Προετοιμασμένος πνευματικά και ο Πέτρος, όπως ο αδελφός του Ανδρέας, για τον ερχομό του Μεσσία και Λυτρωτή, δέχθηκε χωρίς δισταγμό την πρόσκληση του Κυρίου να τον ακολουθήσει και αντί ψαράς να γίνει στο έξης «αλιεύς ανθρώπων». Ήταν μάλιστα τόσο μεγάλη η πίστη του και η ομολογία ότι ο Χριστός είναι ο Γιος του Θεού του ζώντος (Ματθ. 16, 16), ώστε να ακούσει από τα θεϊκά χείλη του Κυρίου: Μακάριος είσαι, Σίμων, γιέ του Ιωνά, γιατί αυτό δεν σου το αποκάλυψε άνθρωπος άλλα ο ουράνιος Πατέρας μου. Κι εγώ λέω σε σένα ότι εσύ είσαι ο Πέτρος και πάνω σ’ αυτή την πέτρα [δηλαδή την ομολογία] θα οικοδομήσω την Εκκλησία μου, και δεν θα την κατανικήσουν οι δυνάμεις του άδη. Θα σου δώσω τα κλειδιά που ανοίγουν την πόρτα της βασιλείας των ουρανών, και ό,τι κρατήσεις ασυγχώρητο στη Γη θα είναι ασυγχώρητο και στους ουρανούς- και ό,τι συγχωρήσεις στη γη θα είναι συγχωρημένο και στους ουρανούς (Ματθ. 16, 17-19).
Τα λόγια βέβαια αυτά δεν αναφέρονται μόνο στον Πέτρο άλλα και στους λοιπούς αγίους αποστόλους, αφοί ο Κύριος μετά την Ανάστασή του έδωσε και σ’ αυτούς την εξουσία να συγχωρούν τα αμαρτήματα όσων μετανοούν (Ίω. 20, 23).
Ο απόστολος Πέτρος, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη, άνηκε, όπως σημειώσαμε ήδη, στο στενότερο κύκλο των μαθητών του Χριστού (Θαβώρ, σπίτι Ιαείρου, κήπο της Γεθσημανή). Διακρινόταν για το θερμό ζήλο, τον αυθορμητισμό, τον ενθουσιασμό, άλλα και την εύκολη εναλλαγή των συναισθημάτων του. Τίποτε δεν τον άφηνε αδιάφορο ή αμέτοχο: Στο όρος Θαβώρ, βλέποντας τον μεταμορφωμένο Κύριο, προτείνει να στήσουν τρεις σκηνές και να μείνουν εκεί. Στην τρικυμισμένη λίμνη, ενώ οι λοιποί μαθητές φοβούνται μη τυχόν καταποντιστούν, εκείνος ζητά από τον Ιησού -που τον θεωρούσε φάντασμα- να του επιτρέψει να περπατήσει όπως εκείνος πάνω στα κύματα. Όταν ό Κύριος θέλησε να πλύνει τα πόδια των μαθητών του, ο Πέτρος αρχικά αντιδρά έντονα, ύστερα όμως τον παρακαλεί να του πλύνει όχι μόνο τα πόδια, άλλα και το κεφάλι και τα χέρια. Αργότερα δηλώνει πώς θα ακολουθήσει το Χριστό όπου κι αν πάει, όντας πρόθυμος να θυσιάσει και τη ζωή του ακόμα (παρόλο πού στην αυλή του αρχιερέως τον αρνήθηκε τρεις φορές…). Δεν διστάζει να κόψει το αφτί του υπηρέτη στον κήπο της Γεθσημανή, πιστεύοντας ότι έτσι προστατεύει το Διδάσκαλο του. Σπεύδει μαζί με τον Ιωάννη στο Μνημείο για να διαπιστώσει αν πράγματι αναστήθηκε ό Χριστός, καθώς έλεγαν οι Μυροφόρες γυναίκες. Πετάγεται από τη βάρκα και βγαίνει πρώτος κολυμπώντας για να προσκυνήσει τον αναστημένο Ιησού όταν εμφανίστηκε στην ακρογιαλιά της Γαλιλαίας και υπέδειξε που να ρίξουν και πάλι τα άδεια δίχτυα.
Μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, την Πεντηκοστή, άρχισε ή αποστολική δράση των μαθητών του Κυρίου, με πρωταγωνιστικό ρόλο του αποστόλου Πέτρου. Σε πολλά κεφάλαια των Πράξεων των Αποστόλων περιγράφεται με λεπτομέρειες ή προσφορά του Πέτρου στη διάδοση της νέας πίστεως, όπως: Το κήρυγμα μετά την επιφοίτηση, τη θεραπεία του εκ γενετής χωλού από τον Πέτρο, τη φυλάκιση του, το περιστατικό με τον Ανανά και
τη Σαπφείρα, τη σύλληψη και την αγόρευση του στο Συνέδριο, την αποστολή του στη Σαμάρεια και τή Λύδδα, την ανάσταση της Ταβιθά, τη συνάντηση του με τον εκατόνταρχο Κορνήλιο μετά από το αποκαλυπτικό όραμα για τα καθαρά ή ακάθαρτα ζώα, τη νέα σύλληψη και φυλάκιση του από το βασιλιά Ηρώδη καθώς και τη θαυματουργική απελευθέρωση του από άγγελο Κυρίου, τη συμμετοχή του στην αποστολική Σύνοδο στα Ιεροσόλυμα, τη συνάντηση του με τον απόστολο Παύλο και τον άδελφόθεο Ιάκωβο στα Ιεροσόλυμα (Γαλ. 2, 9) και στην Αντιόχεια (Γαλ. 2,11) κλπ. Σύμφωνα με πληροφορίες των εκκλησιαστικών ιστορικών (Ευσέβιος, Ωριγένης) ό απόστολος Πέτρος κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Ιουδαία, τη Σαμάρεια, τον Πόντο, τη Γαλατία, την Καππαδοκία, τη Βιθυνία και την Ασία. Για το αν πήγε στη Ρώμη για να διαδώσει τη χριστιανική πίστη δεν υπάρχουν βεβαιωμένες πληροφορίες. Ή άποψη μάλιστα ότι υπήρξε επίσκοπος της πόλης αυτής είναι μεταγενέστερη παράδοση και δεν στηρίζεται στις πηγές, ενώ το όνομα του δε αναφέρεται στον αρχαιότερο επισκοπικό κατάλογο της Εκκλησίας της Ρώμης. Πιθανό έτος άφιξης του στη Ρώμη, έστω κι αν δεν διέδωσε εκεί την πίστη, είναι λίγο πριν το έτος 64, οπότε έγινε ό φοβερός διωγμός κατά των χριστιανών με διαταγή του Νέρωνα, μαρτύρησε δε και ό απόστολος Πέτρος.
Εκτός από το προφορικό κήρυγμά του, έγραψε και τις δύο «καθολικές» επιστολές, που τις απευθύνει στους χριστιανούς Πόντου, Γαλατίας, Καππαδοκίας, Ασίας και Βιθυνίας.
Η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιουνίου (μαζί με του αποστόλου Παύλου) και στις 30 του μηνός (Σύναξις των αγίων αποστόλων).