Ιάκωβος του Ζεβεδαίου

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες των βιβλίων της Καινής Διαθήκης και το Συναξάριο του αγίου Ιακώβου, ό απόστολος αυτός ήταν γιος του Ζεβεδαίου και αδελφός του άλλου αποστόλου, του Ιωάννου του Θεολόγου. Αφού ό Κύριος μας κάλεσε τον Ανδρέα και τον Πέτρο στο αποστολικό αξίωμα (Ματθ. 4, 18-20), προσκάλεσε και τον Ιάκωβο μαζί με τον Ιωάννη (Ματθ. 4, 21-22). Τα δύο αδέλφια, χωρίς δισταγμό, άφησαν τον πατέρα τους και το πλοίο, δηλαδή τα πάντα, και ακολούθησαν το Μεσσία Χριστό.
Τόση μάλιστα ήταν ή αφοσίωση των δύο αδελφών στο πρόσωπο του Διδασκάλου τους, ώστε εκείνος στον μεν ένα, τον Ιωάννη, πρόσφερε το στήθος του για να γείρει το κεφάλι του πάνω σ’ αυτό κατά τη διάρκεια του Μυστικοί Δείπνου, στον δε Ιάκωβο έδωσε την τιμή να πιει το ποτήρια του θανάτου, το όποιο και ό ίδιος ήπιε (Μάρκ. 10, 35-40).
Ό Ιάκωβος περιλαμβανόταν στο στενό κύκλο των αγαπημένων μαθητών του Χριστού. Μαζί με τον Πέτρο και τον Ιωάννη βρίσκονταν μαζί με τον Κύριο στο δρος Θαβώρ, στον κήπο της Γεθσημανή κλπ. Αυτό σημαίνει, κατά τον συναξαριστή, ότι έτσι ό Ιησούς τούς μυσταγωγούσε και τούς απεκάλυπτε τα υψηλότερα δόγματα και τις μυστικότερες αλήθειες.
Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ό απόστολος Ιάκωβος παρέμεινε και κήρυξε το Ευαγγέλιο του Χρίστου στην Παλαιστίνη, με κέντρο τα Ιεροσόλυμα. Όπως μάλιστα αναφέρεται στις Πράξεις των Αποστόλων (12, 1-2), …ό βασιλιάς Ηρώδης άρχισε εκείνη την εποχή διωγμό εναντίον μερικών μελών τής ‘Εκκλησίας. Και πρώτα αποκεφάλισε τον Ιάκωβο, τον αδελφό του Ιωάννη (γύρω στο 42-44). Ήταν ό πρώτος μετά το διάκονο Στέφανο μάρτυρας του Χριστιανισμού.
Ή μνήμη του τιμάται στις 30 Απριλίου.