Οι σημαντικότερες πληροφορίες για τα αφορώντα στο μαθητή και απόστολο του Χρίστου Φίλιππο περιέχονται στο κατά Ιωάννην Ευαγγέλιο.
Καταρχήν εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι αν και ο ίδιος, όπως και οι λοιποί απόστολοι, είχαν εβραϊκή καταγωγή, αυτός είχε ελληνικό όνομα. Η επικρατέστερη εξήγηση είναι ότι προφανώς ανήκε στους «ελληνιστές», μιλούσε την ελληνική και γι’ αυτό όταν μία ομάδα Ελλήνων θέλησαν να δουν τον Ιησού, τον Φίλιππο πλησίασαν πρώτα (Ίω. 12, 20-23).
Όντας μαθητής Ιωάννου του Βαπτιστού κλήθηκε από τον Κύριο στο αποστολικό αξίωμα (Ίω. 1, 44). Και έσπευσε αμέσως να μεταφέρει την είδηση και στον αδελφικό του φίλο Ναθαναήλ: Αυτόν που προανήγγειλε ο Μωυσής στο νόμο και οι προφήτες, τον βρήκαμε είναι ο Ιησούς, ο γιος του Ιωσήφ από τη Ναζαρέτ (Ίω. 1, 46). Γίνεται πιστός ακόλουθος και μαθητής. Αναφέρεται στο θαύμα χορτασμού των πεντακισχιλίων (Ίω. 6, 5-6), και κατά το Μυστικό Δείπνο, όταν λέει στον Ιησού – δεϊξον ημίν τον Πατέρα και αρκεί ημίν (Ίω. 14, 8).
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου και την Πεντηκοστή, αφού κήρυξε το Ευαγγέλιο στην Παλαιστίνη, κληρώθηκε να συνεχίσει την αποστολική του δράση στη Σκυθία – βαρβαρική χώρα βορείως του Εύξεινου Πόντου. Κατά μία παράδοση έφτασε μέχρι και την Αθήνα, ενώ κήρυξε και στη χώρα των Πάρθων, τη Φρυγία, τη Λυκαονία και την Ιεράπολη, όπου και βρήκε μαρτυρικό θάνατο. Εκτενή βιογραφία του αγίου Φιλίππου συνέγραψε ο βυζαντινός λόγιος Νικήτας ο Παφλαγών (Migne, Ρ.0.105, 164-196).
Η μνήμη του αποστόλου τιμάται τη 14η Νοεμβρίου.